• Özgür müsün?

“İnsan hiçbir şekilde, daha sonra özgür olmak için önce olmakta değildir, insanın varlığı ile ‘özgür oluşu’ arasında fark yoktur.” diyor Sartre 

• Özgürlüğe mahkumum.

• Burada mıyım?

• Başka bir yere gitmem mümkün mü?

• Kendime “Sahip olduğun sadece şuan, ayağa kalk” demeli miyim?

• Gündüzü gece yapabilir miyim?

• Geceye gece olmadığı anlatabilir miyim?

• Öğretilmiş isteklerime onları istemediğimi anlatsam…

• Dur!

• Ben YAŞAM’ım. Dinle…

         Bulutların sürüklendiği gibi sürüklenebilir, öğretilmiş tüm düşlerimizden arınabiliriz. Bedenimi mutlu olacağı bir yere taşımak veya mutlu olacağı her yere götürmek istiyorum. Fikirlerimle sohbet etmek, kalbime her şeye âşık olma fırsatını tanımak istiyorum. Bu kadar çeşitli duygulara sahipken sadece birini yaşamak değil, hepsini deneyimlemek istiyorum. Zamanın bana tanıdığı süreyi saymak istemiyorum. Bir yere varmak istemiyorum. Belki görmek değil de seslerin havada dolaşan görünmez titreşimlerini hissetmek istiyorum. Sonu görmek istiyorum, aynı zamanda başlangıcı. Karanlığın da bir ışık olduğunu haykırmak istiyorum.

Kelimeleri değiştirebilir, uydurmalardan kurtulabilir, anlamları yok sayabiliriz. Her şey özgür olabilir. Bir yığın gibi görünen bu kurgu dağıtabilir, karşıtlarımızı görebiliriz.

Bireyselliğimi tatmak istiyorum. Yapacaklarımı yapmak, yapmak istemediklerimi orada bırakmak…

Değersizleşmek. Önemsenmemek. Anlamsızlaşmak. Bu yolculuğu değişken kılmak.

Dengeyle, samimiyetle, sevgiyle, sadelikle, sessizce, boşlukta bir ritimle…

BEN BİR SANAT ÜRÜNÜYÜM!